Noodrem...

Onverschrokken, onbehouwen
Doelloos dendert 't voorbij
Zonder richting, geen bezinning
Losgeslagen, vogelvrij
Razend tempo, groeiend drama
Minder uitzicht verderop
Totdat er geen houden aan is
Onvermijdelijke stop
Alles plots op losse schroeven
Zoek de stukjes bij elkaar
Tot de puzzel weer compleet is
Blijf jezelf trouw, bedaar
Rust verplicht, je ziet weer helder
Langzaam raak je weer bekend
Gaandeweg, stapje voor stapje
Tot je weer jezelf bent

big mistake

ik vang ze op
de klappen
van een ander
veel geïncasseerd
maar niets
dat er veranderd
ik laat het los
zodra ik wegren
in angst
vaak te vlug
voor herkenning
het bangst
ik draai me weg
en draaf door
totdat het weggaat
nog even
en door hen
staan wij op straat
het lijkt zo simpel
het is zo moeilijk
actie-reactie
vooruit kijken en weglopen
een ander ruimt de rommel op
consequenties
onafhankelijkheid
het hoogste
dat ik ambieer
maar door andermans fouten
slaan mijn vleugels dicht
val ik neer
ik wil zo veel
maar kan zo weinig
nu het er toe doet
ik sla je
harder en harder
maar trek mijn eigen bloed
een fout systeem
de maatschappij
de druk zo hoog, ik pas ervoor
het web gesponnen
de knoop gelegd
maar nu hak ik hem door

doof

holle woorden, lege klanken
het zegt me niets maar toch zoveel

complimenten, commentaar
heb ik de twijfel of het voordeel?

valse beloftes, leugen om bestwil
waar zit de kern van waarheid?

je zegt het een, bedoelt het ander
mijn woorden zijn de weg kwijt

zo’n korte afstand, tussen hart en hoofd
wees voorzichtig met wat je belooft
de waarheid ligt altijd tussenin
de liefde in de haat die ik bemin

ik weet wat je zegt, maar ben doof voor de klap

ik weet wat je zegt, maar het komt niet aan
waarom kost het zo’n moeite elkaar te verstaan?

troost me

de wereld draait en ik sta stil
het onbekende middelpunt
als ik loslaat, zou ik vallen?

emoties gaan en ik klap dicht
het onvervalste wonderkind
als ik lach, zou ik huilen?

de leegte schreeuwt en ik ben blind
chaotisch in het middelpunt
als ik voel, zou het pijn doen?

mijn ogen dicht, ik ben gesloten
terug onder die koude steen
als ik adem, zou ik leven?

mijn wereld stopt en ik draaf door
het onbegrensde unicum
als ik doorvraag, ben ik daar?

in het oog van de storm

gefaald in alle opzichten
teleurgesteld, verslagen
het is zo’n dag, het is zo’n dip
depressie komt met vlagen

gehoopt op een verandering
onzekerheid, kleinzerigheid
het blijft niet, maar zo voelt het wel
door duister verleid

gewacht op nieuwe kansen
hopeloos verwaarloosd
het lijkt zo, toch verkijk ik me
de storm door de zee geloodst

geschreven tot ik niets meer wist
onnozelheid, volwassen
schuldig tot men beter weet
mag ik mijn handen wassen?

Kwijt

Versufd, zo duf
Verdoofd, mijn hoofd
Verhard, mijn hart        
Mezelf, verward
Gedacht, gedicht
Voor twijfel gezwicht  
Bewust, bestaan
Verkeerd verstaan
Verkeerd verwoord
Nu ongestoord
Mijn pijn gehaat    
Verstild, gewenst
Verhard, mijn hart
Mezelf verwenst

Het grote verschil

Het grote verschil
Tussen kunnen en doen
De keuzes van nu
En de fouten van toen
Geen spijt van het verleden
Het maakt me wie ik ben
Maar twijfel ik terecht
Nu ik mezelf niet meer ken
Als het me niet doodt
Maakte het me enkel sterker
Maar breekt dan ook het zonlicht door
In deze donk're kerker
Gevangen in gedachten
Verstoten in onzekerheid
Maar met de keuzes die ik maak
Vorm ik mijn eigen werkelijkheid
Ik gun alleen mezelf de eer
En tevens alle schuld
Dus tot ik weer mezelf ben
Heb eventjes geduld...

Gepubliceerd in 2008 - Het Derde Oog - De Vleermuis BV

tegen strijd

verloren in geluk
gevangen in de zaligheid
een kalme blik terug
veroorzaakt ongehoorzaamheid
de liefde is onmogelijk
de vriendschap ongewenst
de terugblik onvermijdelijk
ik heb mezelf verwenst
door eenzaamheid verlaten
door liefde toch gehaat
door vrijheid opgesloten
door tijd gered... te laat

de Hein

langs lege straten
verlaten huizen
struint hij door de koude nacht
zijn missie
immer nog dezelfde
wordt soms wel, soms niet verwacht
hij wordt gehaat
hij wordt gevreesd
toch is hij onontkoombaar
wie hem ziet weet:
ik ben geweest
het einde is gekomen

in 't omgekeerde land

als nooit niets zou gebeuren
altijd iets aan de hand
zien blinde ogen kleuren
in 't omgekeerde land
waar niemand ooit gelijk is
hetzelfde, iedereen
waar doden weer herrijzen
want geborenen gaan heen
en alles is zo logisch
zo chaotisch, in de war
waar kinderen de baas zijn
de prins vermaakt de nar
zo zou het kunnen wezen
altijd iets aan de hand
als nooit niets zou gebeuren
in 't omgekeerde land

X

de spijkers in mijn handen
de doorns in mijn hoofd
voor jou ben ik gestorven
mijn hemels licht gedoofd

Bron

Het meisje dat zich engel waant
Het godskind van de duivel
Dat zich een weg door 't leven baant
Demonische survival
Geen schaduw en geen spiegelbeeld
Geen leven en geen dood
Het water is nu wijn
              maar
Beschimmeld is het brood

Dag Droom

De droom die leven heet
Vergeten en vergeven
Droom en werkelijkheid
In één web geweven
Waar ligt de grens?
Waar is het eind?
Zonder regels
Aangelijnd
Leren doet iedereen
Met vallen en opstaan
Alleen komt de klap voor sommigen
Nog net even iets harder aan

Eeuwige Strijd

Duivels die ook engel zijn
Veel te hard gevallen
Is hun plekje in de hemel
Hen zo slecht bevallen?
Naar de aarde, onder mensen
Weg de onschuld en het kwaad
Maar zit er niet, diep in het hart
Nog steeds de liefde en de haat?

Houten hart

Het oude huis, eens zo vol van leven
Eens was het van nut, eens had het kleur
Nu is de hoop opgegeven
Gesloten en verzegeld is de deur
Alleen nog thuis voor herinneringen
Herinneringen aan oude dromen
Waar kou en wind binnendringen
Het einde is gekomen
De deur op slot, de ramen dicht
Tijd om het af te breken
Voor altijd gedoofd wordt het licht
Het heeft ooit zo perfect geleken

Bij de Tijd

Morgen,
Wat zie ik op tegen morgen
Ik weet niet of ik je wel onder ogen durf te komen
Na alles wat er gebeurd is
Ik maak me zorgen

Gisteren,
Was het nog maar gisteren
Dan was morgen overmorgen
Dan was gisteren vandaag
Eergisteren gewoon gisteren

Vandaag,
Waarom is er vandaag
Als morgen vandaag gisteren is
Als gisteren vandaag morgen is
Waarom gaat de tijd zo traag