Heb je enig idee wat je in me hebt
losgemaakt?
Het begon zo onschuldig, ik genoot van onze gesprekken. Mijn gevoel begon echter op te spelen, ik
zette mijn vraagtekens bij je bedoelingen. Na een tijdje zonder je te
zien verblijdde je me met je aanwezigheid en verraste je me met je
aanraking. 3 zoenen die me meer van mijn stuk brachten dan ik zelf
toe wilde geven.
Nu ben ik hopeloos in de war. Ik wil
je.... Door die ene avond is er zoveel bij me losgekomen. Als het
eenrichtingsverkeer was geweest had ik het weg kunnen stoppen en
vergeten tot het dood zou bloeden.
Nu vermoed ik dat jij hetzelfde voelt.
En ik voel me schuldig....
Schuldig naar jou omdat jij wil vechten (...).
Ik weet dat ik een te groot hart heb.
Ik weet, ik lees maar kleine beetjes.
Ik ben bang dat je ongelukkig bent met
alles zo bij elkaar. (...)
Ik verlang naar je. Ik wil weten hoe je
voelt, hoe je proeft, hoe je zou voelen, verbonden met mij (...)
“In mijn hart is een deurtje dat voor
je openstaat“
Die spreuk hangt aan mijn muur, maar is
zo waar op het moment. Jij spookt hele dagen door mijn hoofd. Ik
wacht op een reactie, een berichtje, een bezoekje.
Ik ben bang dat ik je afschrik met mijn
impulsiviteit, mijn eerst-denken-dan-doen.
Twee hele verschillende werelden, maar
de jouwe een die ik graag zou leren kennen.
Je interesseert me, boeit me, laat me
lachen...
Ik weet niet of het er ooit van komt je
dit te laten lezen. Zoals het nu is ga ik proberen je even met rust
te laten. Je zult al genoeg aan je hoofd hebben zonder mijn
gefladder.
Maar ik draag mijn hart op mijn tong en
voel me hopeloos tot je aangetrokken. My new center of gravity.
Ik hoop dat ik je niet nu al weggejaagd
heb door aandacht van je te vragen. Zo lang kennen we elkaar niet
eens... Maar weet dat je berichtjes me opvrolijken. Op dagen dat we
veel appen schijnt de zon ineens veel feller en kan ik de wereld net
wat beter aan.
Ik hoop dat ik een kans zal krijgen om
af te maken waar ik zaterdag niet aan kon beginnen.
Ik wil wachten en je respecteren (...)
Al krijg ik alleen nog maar wandelingen
in de regen, ik zou ze koesteren.
Mijn gevoel zegt me dat jij de moeite
waard bent, en hoewel ik de laatste jaren helaas te weinig op mijn
gevoel heb durven vertrouwen, hoop ik dat het klopt.
Dat jij hieraan toe kunt geven zoals ik
dat wil doen, met heel mijn hart en ziel. Ook al is het maar voor een
keer...
Ik probeer te wachten, ik hoop dat ik
je kan bereiken en dat je zult begrijpen wat ik probeer te zeggen.
Zonder consequenties, want ik probeer verder geen verwachtingen te
hebben.
Maar mijn gevoel neemt de overhand en
ik voel me somber nu ik je energie niet (meer) om me heen voel.
Ik hoop snel iets van je te horen en zo
niet, hoop ik dat je happy bent....
bewerkt 20-10-2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten